Na skróty:
ToggleBadania laboratoryjne – diagnostyka hematologiczna
Badanie retikulocytów pozwala ocenić zdolność szpiku kostnego do produkcji nowych erytrocytów (krwinek czerwonych). Retikulocyty to niedojrzałe formy erytrocytów, które w ciągu kilku dni dojrzewają i przekształcają się w dojrzałe krwinki czerwone. Ich poziom jest ważnym wskaźnikiem funkcjonowania szpiku oraz procesu regeneracji krwi po krwotokach, niedokrwistości czy leczeniu chorób hematologicznych.
Retikulocyty są ważnym markerem odpowiedzi organizmu na leczenie niedokrwistości – ich wzrost oznacza, że szpik prawidłowo reaguje na terapię.
Prawidłowe przygotowanie do badania chroni nas przed uzyskaniem fałszywie prawidłowego lub nieprawidłowego wyniku, a także skraca proces diagnostyczny, ponieważ może być podstawą do powtórzenia badania.
Norma retikulocytów podawana jest jako procent wszystkich erytrocytów lub jako liczba bezwzględna:
Warto zauważyć, że każde laboratorium ustanawia własne normy diagnostyczne, a ponadto mogą się one różnić w zależności od wieku pacjenta, na przykład u osób starszych i dzieci.
Podwyższona liczba retikulocytów może wskazywać na:
Wysoki poziom retikulocytów świadczy o intensywnej produkcji nowych erytrocytów, co może być pozytywnym sygnałem w regeneracji organizmu. Jeśli pacjent rozpoczął leczenie anemii, wzrost stężenia retikulocytów we krwi jest pozytywnym sygnałem, świadczącym o tym, że organizm z pomocą leczenia dąży do uzupełnienia brakujących czerwonych krwinek.
Obniżona liczba retikulocytów może być spowodowana:
Niska liczba retikulocytów wskazuje na upośledzoną zdolność organizmu do regeneracji erytrocytów, co może wymagać dalszej diagnostyki i leczenia.
Wynik badania retikulocytów powinien być zawsze interpretowany w kontekście innych parametrów morfologii krwi oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta.