Na skróty:
ToggleBadania laboratoryjne – diagnostyka biochemiczna
Badanie poziomu hemoglobiny glikowanej (HbA1c) pozwala ocenić średni poziom glukozy we krwi z ostatnich 2–3 miesięcy. Hemoglobina łączy się z glukozą, tworząc trwały kompleks, którego stężenie rośnie, gdy cukier we krwi jest podwyższony. HbA1c jest kluczowym wskaźnikiem w diagnostyce cukrzycy i monitorowaniu skuteczności leczenia. Zdarza się, że badanie glukozy na czczo i glukozy przygodnej nie wykaże większych nieprawidłowości, a dopiero stężenie hemoglobiny glikowanej odzwierciedli patologiczne wahania stężenia glukozy w organizmie.
Zaleca się wykonywanie tego badania przez diabetyków nawet raz na kwartał.
Zakres referencyjny:
U osób z rozpoznaną cukrzycą wartości docelowe HbA1c ustala lekarz, ale zazwyczaj dąży się do poziomu < 7%, aby minimalizować ryzyko powikłań.
Wysoka HbA1c może wskazywać na:
Podwyższona hemoglobina glikowana świadczy o długotrwale podwyższonym cukrze we krwi, co zwiększa ryzyko powikłań, takich jak uszkodzenie nerek, oczu, naczyń krwionośnych i nerwów. Do takich zmian może dojść zarówno w przebiegu cukrzycy typu 1 jak i 2. Są one nieodwracalne i mogą znacząco wpłynąć na komfort i długość życia pacjenta, dlatego tak ważne jest regularne stosowanie się do zaleceń lekarza i dietetyka.
Niski poziom HbA1c może świadczyć o:
Hemoglobina glikowana to jedno z najważniejszych badań w diagnostyce i kontroli cukrzycy, pozwalające na długofalową ocenę skuteczności leczenia i wskazujące na potrzebę ewentualnych zmian terapeutycznych.
Zdarza się, że przyczyną obniżenia poziomu hemoglobiny glikowanej jest ciąża, dlatego kobiety ciężarne powinny skonsultować swój wynik z prowadzącym ciąże lekarzem ginekologiem.