Białko całkowite

Kategoria badania:

Badania laboratoryjne – diagnostyka biochemiczna

Krótki opis badania:

Białko całkowite to suma wszystkich białek obecnych w osoczu krwi, głównie albumin i globulin. Białka pełnią wiele kluczowych funkcji w organizmie – biorą udział w transporcie substancji, procesach odpornościowych, krzepnięciu krwi oraz utrzymaniu ciśnienia onkotycznego. Oznaczenie stężenia białka całkowitego pozwala ocenić ogólny stan zdrowia, funkcję wątroby, nerek i stan odżywienia organizmu.

Kiedy warto wykonać badanie białka całkowitego?

• W diagnostyce chorób wątroby (np. marskość, zapalenie wątroby).
• Przy podejrzeniu chorób nerek (np. zespół nerczycowy).
• W ocenie stanu odżywienia – np. u osób niedożywionych lub w przebiegu chorób przewlekłych.
• W monitorowaniu chorób autoimmunologicznych i nowotworów (np. szpiczaka mnogiego).
• W przypadku objawów takich jak obrzęki, osłabienie, utrata masy ciała, zmiany skórne, przewlekłe biegunki lub wodobrzusze.

Przygotowanie do badania:

• Zaleca się wykonanie badania na czczo (8–12 godzin bez jedzenia).
• Unikać intensywnego wysiłku fizycznego i stresu przed badaniem.
• Należy poinformować lekarza o przyjmowanych lekach, w szczególności doustnych środkach antykoncepcyjnych, sterydach i lekach moczopędnych, które mogą wpływać na poziom białka.

Więcej informacji

Jakie są normy poziomu białka całkowitego?
Zakres referencyjny:

• 6,0–8,0 g/dl (60–80 g/l)
  Normy mogą się nieznacznie różnić w zależności od laboratorium, wieku pacjenta i jego stanu zdrowia.

Co oznacza podwyższony poziom białka całkowitego?
Zwiększone stężenie białka całkowitego może świadczyć o:

• Przewlekłych stanach zapalnych i chorobach autoimmunologicznych.
• Nowotworach, zwłaszcza szpiczaku mnogim (nadmiar patologicznych immunoglobulin).
• Odwodnieniu (względny wzrost stężenia białek).
• Sarkoidozie lub przewlekłych zakażeniach (np. gruźlica).

Co oznacza obniżony poziom białka całkowitego?

Obniżone stężenie białka może być wynikiem:

• Zaburzeń funkcji wątroby (np. marskości – obniżona produkcja albumin).
• Zespołu nerczycowego (utrata białka z moczem).
• Niedożywienia lub zaburzeń wchłaniania (np. celiakia, przewlekłe biegunki).
• Przewodnienia (rozcieńczenie osocza).
• Przewlekłych chorób wyniszczających.

Wskazówki końcowe:

Oznaczenie poziomu białka całkowitego to proste, ale cenne badanie, które może dostarczyć informacji o stanie odżywienia, funkcjonowaniu wątroby, nerek i układu odpornościowego. W razie nieprawidłowego wyniku lekarz może zalecić oznaczenie frakcji białek (elektroforeza białek), badania albumin i globulin, a także dalszą diagnostykę przyczyny odchyleń.