Kategoria badania

Badania laboratoryjne – diagnostyka układu krzepnięcia

Krótki opis badania

Fibrynogen to białko osocza, które odgrywa kluczową rolę w procesie krzepnięcia krwi. Jest prekursorem fibryny, głównego składnika skrzepu. Badanie poziomu fibrynogenu jest wykorzystywane w diagnostyce zaburzeń krzepnięcia, stanów zapalnych oraz chorób sercowo-naczyniowych.

Kiedy warto wykonać badanie?

• W diagnostyce zaburzeń krzepnięcia, np. skaz krwotocznych lub nadkrzepliwości.
• W podejrzeniu zespołu DIC (rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego).
• W ocenie ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, takich jak miażdżyca.
• W diagnostyce stanów zapalnych i infekcji.
• W chorobach wątroby, które mogą wpływać na syntezę fibrynogenu.

Przygotowanie do badania

• Zaleca się wykonanie badania na czczo.
• Należy unikać intensywnego wysiłku fizycznego przed pobraniem krwi.
• Warto poinformować lekarza o przyjmowanych lekach, które mogą wpływać na poziom fibrynogenu (np. antykoagulanty, doustne środki antykoncepcyjne, statyny).

Więcej informacji

Jak interpretować wynik fibrynogenu?

• Prawidłowy zakres fibrynogenu: 2,0–4,0 g/l (wartości referencyjne mogą się różnić w zależności od laboratorium).
• Podwyższony fibrynogen może wskazywać na:
  • Stany zapalne i infekcje.
  • Choroby sercowo-naczyniowe (miażdżyca, zakrzepica).
  • Nowotwory.
  • Ciążę.
• Obniżony fibrynogen może być wynikiem:
  • Zespołu DIC (rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego).
  • Ciężkich chorób wątroby.
  • Wrodzonych niedoborów fibrynogenu.

Fibrynogen jest wskaźnikiem zarówno procesów krzepnięcia, jak i stanu zapalnego organizmu, dlatego jego poziom powinien być analizowany w kontekście innych badań i objawów pacjenta.